ร้อยแปดสิบสี่คน

กำแพงสีขาวของโรงพยาบาลให้ความรู้สึกอึดอัด มันขาวสะอาดเกินไป สว่างจ้าเกินไป และเฉยชาเกินไปกับความสับสนวุ่นวายที่ยังคงเกาะกุมทั้งร่างกายและหัวใจของฉัน กลิ่นยาฆ่าเชื้อฉุนกึกติดอยู่ที่จมูก และทุกครั้งที่แสงไฟฟลูออเรสเซนต์ด้านบนกะพริบก็ดูเหมือนจะทำให้ฉันปวดหัวมากขึ้นไปอีก ฉันนั่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล แขนซ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ